www.depresjastop.fora.pl

uzależniona · Gość

Nie lubię ludzi.

Ale jak tylko ktoś okaże mi ochłap zainteresowania, to od razu mam motylki w brzuchu i sram tęczą. Czy to chłop czy baba, nieważne. Świat od razu robi się piękniejszy.

Kocham ludzi.

I wtedy znów powrót do szarej rzeczywistości, ktoś przychodzi, ktoś odchodzi, znów rozczarowanie i znów zniechęcenie do ludzi.

Chciałabym przestać się łudzić i rozczarowywać ludźmi, ale w kółko w to brnę i nie umiem wyjść z tego błędnego koła poszukiwań-rozczarowań.

Sarenka · Gość

Uzmysłowiłaś mi ,że i ja jestem uzależniona od ludzi .No cóż ,żyjemy w stadzie ,to i panują stada zasady .Jeszcze te zasady jestem w stanie zrozumieć ,przyjąć zaakceptować ,ale nic nie mogę zdziałać ,gdy to samo Stado mnie odtrąca ,nie szanuje ,obśmiewa ,nokautuje .
A ja tak bardzo chce przy nim trwać ,grzać sie w jego cieple ,żyć jego sprawami ,uczestniczyć w grupie .Wkurzam się i obiecuję sobie ,że więcej sie do nich nie odezwę ,potrafię być sama ,sama sobą się zajmę ,sama sobie poświęcę swój czas ,bo jestem tego warta !
I co ?
Płaczę po kątach ,potem wyję ,a potem mam depresję .Ma tak ktoś ?

uzależniona · Gość

Trafnie powiedziane, Sarenko. Właśnie tak - jesteśmy istotami stadnymi, więc ciężko się żyje na uboczu tego stada. Ciągnie nas do niego, ale to stado z jakichś powodów wyrzuca nas poza jego nawias. W moim przypadku pewnie przez brak umiejętności społecznych. A stadu cierpliwości brak do takich opornych jednostek.

kevros

Myślę, że sporo osób, które tu pisze chciało by móc przestać czuć potrzebę interakcji z innymi ludźmi zamiast w kółko próbować i próbować i znów się zawodzić. Niestety nie wyobrażam sobie aby coś takiego było możliwe. Chyba jest to zbyt głęboko w nas aby to skutecznie zmienić. Prawdopodobnie łatwiej będzie znaleźć jakiś wspaniałych ludzi niż się odciąć bez własnego bólu. Sam to widzę po sobie. Można sobie poradzić z wieloma problemami samemu ale doskwierające uczucie samotności powraca.

Chyba pozostaje szukać dalej, najlepiej w miejscach gdzie się jeszcze nie szukało. Lub może obniżyć swoje wymagania? Choć czasem nawet przy prawie zerowych nie jest prosto, bo jeszcze druga strona ma swoje wymagania.

Zastanawia mnie skąd bierzecie na to wszystko energię? Bo na pewno się staracie utrzymać ten czy inny kontakt. Dajecie coś od siebie nawet jak nie jest to odwzajemnione.

Umiejętności społecznych można się w jakimś stopniu nauczyć. Nie przychodzi to łatwo i bardzo się przydaje wsparcie drugiej osoby ale osiągniecie jako takiego poziomu nie jest niemożliwe. Zresztą spójrz na siebie „uzależniona” piszesz posta, odpowiadasz, prowadzisz konwersację – można stwierdzić że posiadasz przynajmniej minimalne umiejętności społeczne. Jeśli by wziąć, że to są całe Twoje umiejętności (nie wiem) to bycie w stadzie może być niemożliwe ale znalezienie, osoby lub kilku, z którymi możesz porozmawiać jest możliwe. A jeśli to jest możliwe to można by iść dalej i nawet znaleźć się w miejscu w którym będziesz pasować do stada.
A zapewne masz znacznie większe umiejętności niż tylko pisanie postów.

Zmęczony

kevros,
"Chyba pozostaje szukać dalej, najlepiej w miejscach gdzie się jeszcze nie szukało. Lub może obniżyć swoje wymagania? Choć czasem nawet przy prawie zerowych nie jest prosto, bo jeszcze druga strona ma swoje wymagania. "

Tutaj chyba nie o to chodzi... A o to, że ciągnie do ludzi, mimo że się na nich wiele razy zdarzyło sparzyć. Tzn. wymagania są tak jakby żadne - liczy się, że poczuje się obecność, bliskość, ciepło, a że ta osoba ma nas gdzieś i chce tylko wykorzystać np. do zapełnienia czasu? O tym się nie myśli...

kevros

Masz rację Zmęczony.
To co napisałem to bardziej miałem na myśli, że może ludzie w innych kręgach, z innymi zainteresowaniami potraktują nas inaczej. Bo jest spora szansa, że inaczej myślą względem niektórych rzeczy więc może i do nas podejdą inaczej?
Bo chyba chodzi własnie o to aby znaleźć kogoś kto nie będzie nas traktował jako coś do zapchania tymczasowej nudy.

Może Ty też masz jakiś pomysł jak zwiększyć szanse na poznanie osoby, która potraktuje nas lepiej? Bo skoro ludzie są do d**y, a i tak nas do nich ciągnie to może jest coś co pomoże w szukaniu tych właściwych ludzi?

uzależniona · Gość

Może tych "właściwych" wcale już nie ma w zasięgu.

Może ci "właściwi" już dawno żyją w swoich kręgach znajomych i nie mają czasu na nowe znajomości.

Może takie sztuczne nawiązywanie znajomości po prostu jest przeszkodą. Jeśli nie znajdzie się dobrych znajomości w najbliższym otoczeniu szkolnym, osiedlowym, pracowniczym w naturalny sposób, to trudno jest znaleźć w innych środowiskach.

marinex

Sarenka · Gość

Marinex ma rację ,nie zabijaj nas .
Przecież ludzie zmieniają miejsce zamieszkania ,miejsce pracy ,szkołę ,wyprowadzają się ,a zatem i muszą poszukać nowych znajomych .
Warto szukać ,ludzie ,bliscy ,przyjaciele są różni ,My też nie każdemu podpasujemy ,ale próbować zawsze trzeba ,to nic nie kosztuje ,no może trochę pąsów na twarzy i to też czasami .

uzależniona · Gość

Marinex jest w wieku, w którym nawiązywanie znajomości, także tych internetowych, jest dużo łatwiejsze, więc nie musi moich słów odnosić do siebie. Ja mówię o swoich doświadczeniach w swoim wieku, gdzie większość ludzi już ma skrystalizowane więzi - pozakładane rodziny, ułożone życie zawodowe itd. Owszem, mobilność jest duża, ale zwykle w nieco młodszym wieku, niż mnie interesuje - ja jestem już w wieku po-studenckim i po-stażowym (pierwsze lata po studiach), gdzie ta mobilność jest największa. W moim wieku ludzie z otoczenia mają już ustabilizowane życie prywatne i zawodowe i nie szukają nowych ludzi do swoich kręgów.

Ponadto mówię nie o teorii, a tylko o własnych praktycznych doświadczeniach z poszukiwań znajomości, które uprawiam intensywnie od 2016 roku, a i wcześniej, choć w mniej nasilonym stopniu szukałam kogoś przez to medium już od roku 2013. W teorii wszystko jest możliwe, nawet trafienie szóstki w lotto. I w praktyce ktoś gdzieś trafi tę szóstkę kilkadziesiąt razy w roku. Czy to zmienia fakt, że na każde jedno trafienie przypadają miliony nietrafionych losów? Kilkanaście milionów Polaków gra w lotto, z czego wielu wysyła po kilka losów. Podobnie jest ze znajomościami w internecie - mnóstwo ludzi szuka, ktoś tam trafi, całe rzesze nie trafią.

uzależniona · Gość

Jednak problem jest ze mną, a nie z brakiem ludzi.

Nie umiem rozmawiać z ludźmi. Wycofuję się, gdy rozmowa wykracza poza przysłowiową "pogodę". Czy powinnam się bardziej otworzyć? Boję się Sad

Sarenka · Gość

Szkoda,że nie mieszkasz gdzieś w pobliżu mnie .Ja dla Ciebie zawsze bym znalazła chwilkę na kawkę ,rozmowę ,nawet ploteczki takie babskie .
Mówić o sobie na początku znajomości nie warto ,nawet sprawdzeni przyjaciele zawodzą,a co dopiero nowo poznany" Friend" .

Gość

Szkoda...

Szkoda Sarenko, że tak mało jest ludzi takich jak Ty, że to rozumiesz i szanujesz czyjąś prywatność, inni tego nie rozumieją i się obrażają... a przecież nie chcę ich urazić, tylko wolę zachować pewne rzeczy dla siebie, to chyba oczywiste Sad

uzależniona · Gość

Zaraz, a skąd wiesz, skąd jestem? W tym wątku nie pisałam skąd jestem. W wątku kogoś innego napisałam (ja jestem Wrocław). A Ty?

(ten post wyżej to też ja tylko się zapomniałam podpisać)

kevros

Studia są chyba takim ostatnim okresem gdzie łatwo można nawiązywać znajomości. Później poziom trudności gwałtownie rośnie zwłaszcza jeśli nie ma się swojej siatki przyjaciół. Myślę, że w późniejszym czasie większość nowych znajomości pojawia się na jakiś imprezach okolicznościowych gdzie poznaje się innych znajomych swoich dotychczasowych znajomych.
Bez takiej siatki znajomych poznanie nowych osób staje się dość trudne.

To co napisała Sarenka